سوال؟؟؟
مگه امام حسین علیه السلام در گودال به شهادت نرسیدن، پس باید محل دفن حضرت هم همون گودال باشه ؛ اونایی که رفتن کربلا میدونن بین محل گودال و ضریح مطهر فاصله هست ؛ چرا!؟
تو کربلا یه عده اومدن گفتند نه، براین پیکر باید اسب تاخته شه.
این “باید"رو کی تعیین کرده بود؟(نقش یهود در حادثه کربلا)
تو گودال نمیشد اسب تاخت ؛ پیکر مطهر رو از گودال بیرون کشیدند بردند یه محل صاف و هموار و ده اسب که بهشون نعل زده بودند بر این پیکر تاختند…
و این چهل نعل اسب به عنوان تبرک از پای اسب ها جدا میشه.
بعدها که در دوره قاعونی بغداد میشه مرکز یهودیان، نواده های همین اشقیا این نعل اسبها رو با افتخار درخونه هاشون میزدند که ما از هموناییم
اینا بعدها کوچ کردند به شبه جزیره ایبری در اسپانیا و همین سنت رو هم با خودشون بردند و نعل اسب رو کردند نماد خوش شانسی…
حالا یه عده از مردم خودمونم ناآگاهانه نعل اسب رو به عنوان نماد خوش شانسی استفاده میکنن!!!
آیت الله جوادی آملی:
تبرک جستن به نعل اسب از موهومات بعد از حادثه کربلاست. به این جهت که این اسب ها نعوذ بالله بر آدم های خارج از دین تاختند پس با ارزش میباشند ؛ چنانچه برخی فرق اسلامی دهه اول ماه محرم را جشن میگیرند و متاسفانه فرهنگ ناشایست نعل اسب به میان مردم ما هم رواج یافته.
ابوریحان بیرونی:
ستم هایی که بر حسین بن علی کردند در هیچ ملتی با بدترین افراد نکردند.
او را با شمشیر و نیزه و سنگ باران از پای درآوردند سپس اسب بر بدنش تاختند…
بعضی از این اسب ها به مصر رسید ؛ بعضی مردم این نعل اسب ها را کندند و برای تبرک بر در خانه های خود نصب کردندواین عمل در میان مردم مصر سنتی شد که بعد از آن هر کسی بالای در خانه خود نعل اسب نصب میکرد…
در تاریخ آمده : یزید (علیه العنه) در عصر عاشورا بعد از به شهادت رساندن امام حسین (علیه السلام) و یارانش دستور داد اسب ها ( که نعل تازه شده بودند) را بر بدن شهدای کربلا تازاندند.
یزیدیان این روز را روز برکت و پیروزی نام نهادند که در زیارت عاشورا هم به آن اشاره می شود (…یوم تبرکت به بن امیه و …) و برای افتخار بر این پیروزی (قتل خاندان مطهر پیامبر ) و رواج تفکر شیطانی خود نعل اسب های خود را کندند و در سراسر شهر ها و کشورها گرداندند… شهر به شهر و کشور به کشور به نشانه ی پیروزی .
در شامات ، در عراق ، در قسطنطنیه ، در روم ، در ایران و در سراسر جهان مدرن 1400 سال قبل…
و این شد سبب آنکه در سرتاسر جهان از 1400 سال پیش تاکنون نعل اسب را نشانه ی برکت و شانس و پیروزی می دانند.
اين خرافه به اروپا هم رسيد ، شايد این اعتقاد از اسپانیا به اروپا رسیده (اندلس قدیم) به اندلسی ها هم از امویان این اعتقاد رسیده ؛ امویان به عنوان تبرک نعل اسب نگه میداشتن اما اروپایی ها چون معنی تبرک رو نمی دونستن میگفتن شانس میاره
حالا امویان این اعتقادو از کجا آورده بودن ؟
تو عاشورا بعد این که 10 تا اسب روی پیکر امام حسین (علیه السلام) تاختتند 40 تا نعل اسب ها رو به عنوان تبرک در آوردن و بین خودشون تقسیم کردن این نعل ها رو از خونه هاشون آویزون می کردن و بعد از مدتی به عنوان یک شی با ارزش به هم می فروختند ، تا اینکه تقلبی این نعل ها هم اومد و کم کم آویزون بودن یه نعل تو خونه ها یهو رسم شد. اللهم العن اول ظالم به حق اهل بیت ثم الثانی و الثالث و الرابع و…..
? اللهم عجل لولیک الفرج