نذر فرج

 سوال؟؟؟

مگه امام حسین علیه السلام در گودال به شهادت نرسیدن، پس باید محل دفن حضرت هم همون گودال باشه ؛ اونایی که رفتن کربلا میدونن بین محل گودال و ضریح مطهر فاصله هست ؛ چرا!؟

تو کربلا یه عده اومدن گفتند نه، براین پیکر باید اسب تاخته شه.

این “باید"رو کی تعیین کرده بود؟(نقش یهود در حادثه کربلا)

تو گودال نمیشد اسب تاخت ؛ پیکر مطهر رو از گودال بیرون کشیدند بردند یه محل صاف و هموار و ده اسب که بهشون نعل زده بودند بر این پیکر تاختند…

و این چهل نعل اسب به عنوان تبرک از پای اسب ها جدا میشه.

بعدها که در دوره قاعونی بغداد میشه مرکز یهودیان، نواده های همین اشقیا این نعل اسبها رو با افتخار درخونه هاشون میزدند که ما از هموناییم 

اینا بعدها کوچ کردند به شبه جزیره ایبری در اسپانیا و همین سنت رو هم با خودشون بردند و نعل اسب رو کردند نماد خوش شانسی…

حالا یه عده از مردم خودمونم ناآگاهانه نعل اسب رو به عنوان نماد خوش شانسی استفاده میکنن!!!

آیت الله جوادی آملی:

تبرک جستن به نعل اسب از موهومات بعد از حادثه کربلاست. به این جهت که این اسب ها نعوذ بالله بر آدم های خارج از دین تاختند پس با ارزش میباشند ؛ چنانچه برخی فرق اسلامی دهه اول ماه محرم را جشن میگیرند و متاسفانه فرهنگ ناشایست نعل اسب به میان مردم ما هم رواج یافته.

ابوریحان بیرونی:

ستم هایی که بر حسین بن علی کردند در هیچ ملتی با بدترین افراد نکردند.

او را با شمشیر و نیزه و سنگ باران از پای درآوردند سپس اسب بر بدنش تاختند…

بعضی از این اسب ها به مصر رسید ؛ بعضی مردم این نعل اسب ها را کندند و برای تبرک بر در خانه های خود نصب کردندواین عمل در میان مردم مصر سنتی شد که بعد از آن هر کسی بالای در خانه خود نعل اسب نصب میکرد…

در تاریخ آمده : یزید (علیه العنه) در عصر عاشورا بعد از به شهادت رساندن امام حسین (علیه السلام) و یارانش دستور داد اسب ها ( که نعل تازه شده بودند) را بر بدن شهدای کربلا تازاندند.

یزیدیان این روز را روز برکت و پیروزی نام نهادند که در زیارت عاشورا هم به آن اشاره می شود (…یوم تبرکت به بن امیه و …) و برای افتخار بر این پیروزی (قتل خاندان مطهر پیامبر ) و رواج تفکر شیطانی خود نعل اسب های خود را کندند و در سراسر شهر ها و کشورها گرداندند… شهر به شهر و کشور به کشور به نشانه ی پیروزی .

در شامات ، در عراق ، در قسطنطنیه ، در روم ، در ایران و در سراسر جهان مدرن 1400 سال قبل…

و این شد سبب آنکه در سرتاسر جهان از 1400 سال پیش تاکنون نعل اسب را نشانه ی برکت و شانس و پیروزی می دانند.

اين خرافه به اروپا هم رسيد ، شايد این اعتقاد از اسپانیا به اروپا رسیده (اندلس قدیم) به اندلسی ها هم از امویان این اعتقاد رسیده ؛ امویان به عنوان تبرک نعل اسب نگه میداشتن اما اروپایی ها چون معنی تبرک رو نمی دونستن میگفتن شانس میاره

حالا امویان این اعتقادو از کجا آورده بودن ؟

تو عاشورا بعد این که 10 تا اسب روی پیکر امام حسین (علیه السلام) تاختتند 40 تا نعل اسب ها رو به عنوان تبرک در آوردن و بین خودشون تقسیم کردن این نعل ها رو از خونه هاشون آویزون می کردن و بعد از مدتی به عنوان یک شی با ارزش به هم می فروختند ، تا اینکه تقلبی این نعل ها هم اومد و کم کم آویزون بودن یه نعل تو خونه ها یهو رسم شد. اللهم العن اول ظالم به حق اهل بیت ثم الثانی و الثالث و الرابع و…..

? ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اللهم عجل لولیک الفرج

✅?به راستی گناه امام حسین علیه السلام چه بود که باید این چنین خود و خانواده و یارانش کشته می شدند و به اسارت گرفته می شدند؟!

سوره تکویر آیه 9

… وَ إِذَا الْمَوْءُدَةُ سُئِلَتْ بِأَىِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ 

و آنگاه که از زنده به گور شده پرسش شود: به کدامین گناه کشته شده است؟!

از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود: «وَ إِذَا الْمَوْوُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ یعنی حسین علیه السلام.» 

به راستی گناه امام حسین علیه السلام چه بود که باید این چنین خود و خانواده و یارانش کشته می شدند و به اسارت گرفته می شدند؟!

1️⃣ گناه امام حسین (علیه السلام) این بود که حق بود و باطل نبود!

امام حسین (علیه السلام)، پیشوای جریانی خطیر به نام «تشیع» بود که بزرگ ترین جرم و گناهش، خودش و وجودش بود؛ و تنها راه پاک کردن این جرم و گناه، از میان برداشتن او و نابود کردنش بود. امام حسین(علیه السلام) ادامه دهنده ی راستین راه اسلام و قرآن بود و این از نظر شیاطین گناهی نابخشودنی بود.

2️⃣ گناه امام حسین (علیه السلام) این بود که فرزند علی بود!

که امام حسین (علیه السلام): «واى بر شما! چرا با من مى جنگید؟ آیا سنّتى را تغییر داده ام؟ یا شریعتى را دگرگون ساخته ام؟ یا جرمى مرتکب شده ام؟ و یا حقّى را ترک کرده ام؟» اما دشمن لجوج و کینه ای با کمال وقاحت خطاب به امام گفتند: «اِنّا نَقْتُلُکَ بُغْضاً لِاَبِیک؛ ما به خاطر کینه اى که از پدرت به دل داریم، با تو مى جنگیم و تو را مى کشیم.» (6)

3️⃣ گناه امام حسین(علیه السلام) این بود که آزاده بود و زیر بار زور نمی رفت!

معرکه ی عاشورا لبریز است از شعارهایی که از آسمان عزت و آزادگی بر صحرای کربلا می باریدند: مرگ در نظر من چیزی جز سعادت نیست و زندگی و سازش با ستم گران چیزی جز ننگ و خواری نیست (اِنّی لاارَی الموتَ الّا سعادةً و لا الحیوةَ مع الظالمینَ الّا بَرَماً)

4️⃣- گناه امام حسین(علیه السلام) این بود که امر به معروف و نهی از منکر کرد و برای اصلاح امت اسلامی قیام کرد!

امام حسین (علیه السلام: «اِنّی لَم اَخرُج اَشِراً و لا بَطراً و لا مُفسِداً و لا ظالماً و اِنّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الاصلاحِ فی اُمَّةِ جدّی؛ من نه برای گردش و تفریح از مدینه بیرون می روم و نه برای این که فسادی در زمین راه بیندازم و ظلمی بكنم؛ فقط برای اصلاح در امت جدم قیام می كنم.

5️⃣ گناه امام حسین(علیه السلام) این بود که با حیوان پلیدی مثل یزید بیعت نمی کرد!

حسین بن علی علیه السلام:

کسی مثل من با کسی مثل یزید هرگز بیعت نمی کند! (مثلی لایُبایِعُ مِثلَه)

نه! به خدا سوگند نه ذلیلانه دستم را برای بیعت دراز می کنم و نه مانند بردگان فرار می کنم! (لا و اللهِ لااُعطیكم بِیدی اِعطاءَ الذلیلِ و لااَفِرُّ فِرارَ العبید)

6️⃣- و در پایان، گناه امام حسین (علیه السلام) این بود که عاشق و دل باخته ی خدا بود!

تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود اندر ره عشق و عاشقی بر نشود

آری، در مسلخ عشق جز نکو را نکشند! روبه صفتان زشت خو را نکشند! گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز؛ مُردار بوَد هر آن که او را نکشند!

بزرگان عرفان حدیثی را از عالم قدس و از زبان پروردگار عاشقان چنین نقل می کنند: «هر کس به دنبال من باشد، مرا می یابد؛ و هر کس مرا بیابد مرا می شناسد؛ و هر کس مرا بشناسد مرا دوست می دارد؛ و هر کس مرا دوست بدارد، مرا عاشق می شود؛ و هر کس عاشق من شود، من نیز عاشق او می شوم؛ و کسی که من عاشقش شدم، او را می کشم؛ و کسی که می کشم، دیه اش بر من است؛ و من خود دیه ی اویم.» 

اباعبدالله الحسین علیه السلام در روز عاشورا با معشوق معبودش چنین نیایش می کند: خدایا! دوست دارم در راه محبت و بندگی تو هفتاد هزار بار كشته شوم و دوباره زنده شوم!

الهی و سیّدی! وَدَدتُ اَن اُقتَلَ و اُحیَی سبعینَ الفِ مَرّةٍ فی طاعتِك و مَحَبّتِك.

? ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اللهم عجل لولیک الفرج

بهشت ما حسین است…

این محبت عادی نیست…