نذر فرج

◽️کسی که می‌خواهد نسبت به چیزی به نام گناه یا به‌طور کلان‌تر، نسبت به دین حساس شود و ارتباط خوبی با آن برقرار کند، اولاً باید اهل برنامه باشد، باید از همان کودکی به او یاد داده باشند: تو آمدی در این دنیا که «بابرنامه زندگی کنی»؛ چون بدون برنامه انسان نمی‌تواند به منافع خودش برسد، بدون برنامه نمی‌شود لذت برد، بدون برنامه نمی‌شود شکوفا شد و…

◽️انسان اگر اهل برنامه شود دین را بهتر می‌پذیرد. چنین کسی وقتی خلافی کرد یا دچار اشتباه شد، ناراحت می‌شود؛ چون برنامه‌اش به هم خورده است. مثل اینکه یک کسی برنامه دارد به مشهد برود و همه‌چیز را طبق برنامۀ زمان‌بندی دقیق چیده است، اما در بین راه مشکلی پیش می‌آید و برنامه‌های بعد از آن به‌ هم می‌ریزد. طبیعتاً خیلی ناراحت می‌شود، چون این یک قطعه از یک پازل بزرگ بود که خراب‌شدن آن کل پازل را به‌ هم می‌ریزد.

◽️در قدم اول باید متقاعد شویم به اینکه بدون برنامه نمی‌توان زندگی کرد. جلوۀ این برنامه در رفتارهای اجتماعی نیز «ادب» است و در رفتارهای فردی هم به آن «آداب فردی» می‌گویند. نام دیگر این برنامه «نظم» است.

? بخشی از کتاب رهایی_از_گناه