نذر فرج

            ❣﷽❣

قسمت۵۳

هر كدام به زبانى خاص، وفادارى خود را اعلام مى كنند، امّا سخن همه آنها يكى است: به خدا قسم ما تو را تنها نمى گذاريم و جان خويش را فداى تو مى كنيم.288 

همسفر خوبم! بيا ما هم به گونه اى وفادارى خود را به مولايمان حسين(علیه السلام) بيان كنيم و قول بدهيم كه تا پاى جان در راه هدف مولايمان بايستيم. 

امام نگاهى پر معنا به ياران با وفاى خود مى كند و در حقّ همه آنها دعا مى كند.289 

اكنون امام مى فرمايد: “خداوند به شما جزاى خير دهد! بدانيد كه فردا همه شما به شهادت خواهيد رسيد و هيچ كدام از شما زنده نخواهيد ماند".290 

همه خدا را شكر مى كنند و مى گويند: “خدا را ستايش مى كنيم كه به ما توفيق يارى تو را داده است".291 

تاريخ با تعجّب به اين راد مردان نگاه مى كند. به راستى، اينان كيستند كه با آگاهى از مرگ، خدا را شكر مى كنند؟! 

آرى! وفا، از شما درس آموخت. اين كشته شدن نيست، شهادت است و زندگى واقعى!292 

* * * 

اكنون تو فقط نگاه مى كنى! 

مى بينى كه همه با شنيدن خبر شهادت خود، غرقِ شادى هستند و بوى خوش اطاعت يار، فضا را پر كرده است، امّا هنوز سؤالى در ذهن تو باقى مانده است. 

سر خود را بالا مى گيرى و به چهره عمو نگاه مى كنى. منتظر هستى تا نگاه عمو به تو بيفتد. 

و اينك از جا برمى خيزى و مى گويى: “عمو جان! آيا فردا من نيز كشته خواهم شد؟” با اين سخن، اندوهى غريب بر چهره عمو مى نشانى. 

و دوباره سكوت است و سكوت. همه مى خواهند بدانند عمو و پسر برادر چه مى گويند؟ چشم ها گاه به امام حسين(علیه السلام) نگاه مى كند و گاه به تو. 

چرا اين سؤال را مى پرسى؟ مگر امام نفرمود همه كشته خواهيم شد. 

اما نه! تو حق دارى سؤال كنى. آخر كشتن نوجوان كه رسم مردانگى نيست.

 تو تنها سيزده سال سن دارى. امام، قامت زيباى تو را مى بيند. اندوه را با لبخند پيوند مى زند و مى پرسد: 

ــ پسرم! مرگ در نگاه تو چگونه است؟ 

ــ مرگ و شهادت براى من از عسل هم شيرين تر است. 

چه زيبا و شيرين پاسخ دادى! 

همه از جواب تو، جانى دوباره مى گيرند و بر تو آفرين مى گويند. تو اين شيوايى سخن را از پدرت، امام حسن(علیه السلام) به ارث برده اى. 

امام با تو سخن مى گويد: “عمويت به فدايت! آرى، تو هم شهيد خواهى شد".293 

با شنيدن اين سخن، شادى و نشاط تمام وجود تو را فرا مى گيرد. آرى! تو عزيز دل امام حسن(علیه السلام) هستى! تو قاسم هستى! قاسم سيزده ساله اى كه مايه افتخار جهان شيعه است

به راستى كه شما از بهترين ياران هستيد. چه استوار مانديد و از بزرگ ترين امتحان زندگى خويش سر بلند بيرون آمديد. تاريخ همواره به شما آفرين مى گويد. 

اكنون امام حسين(علیه السلام) نگاهى به ياران خود مى كند و مى فرمايد: “سرهاى خود را بالا بگيريد و جايگاه خود را در بهشت ببينيد".294 

همه، به سوى آسمان نگاه مى كنند. پرده ها كنار مى رود و بهشت نمايان مى شود. خداى من! اين جا بهشت است! چقدر با صفاست! 

امام تك تك ياران خود را نام مى برد و جايگاه و خانه هاى بهشتى آنها را نشانشان مى دهد. بهشت در انتظار شماست. آرى! امشب بهشت، بى قرار شما شده است.295 

براى لحظاتى سراسر خيمه غرق شادى و سرور مى شود. همه به يكديگر تبريك مى گويند، بهترين جاى بهشت! آن هم در همسايگى پيامبر! فرشتگان با تعجّب از مقام و جايگاه شما، همه صف بسته اند و منتظر آمدن شمايند. شما مى رويد تا نام خود را در تاريخ زنده كنيد. 

به راستى كه دنيا ديگر يارانى به باوفايى شما نخواهد ديد. 

* * * 

هنوز ياران در حضور امام هستند و از هم نشينى با امام و شنيدن رضايت خدا و زيبايى هاى بهشتى كه در انتظار آنهاست، لذت مى برند. 

اكنون امام حسين(علیه السلام) برنامه هاى امشب را مشخّص مى كند. ايشان همراه با ياران خود از خيمه بيرون مى آيد. 

شب از نيمه گذشته است. سپاه كوفه پس از ساعت ها رقص و پايكوبى به خواب رفته اند. اوّلين دستور امام اين است كه فاصله بين خيمه ها كم شود و خيمه زنان و كودكان در وسط قرار گيرد. 

چرا امام اين دستور را مى دهد؟ بايد اندكى صبر كنيم. 

خيمه ها با نظمى جديد و نزديك به هم بر پا مى شود. امام دستور مى دهد تا سه طرف خيمه ها، خندق ( چاله عميق ) حفر شود. 

همه ياران شروع به كار مى كنند. كارى سخت و طاقت فرساست، فرصت هم كم است. 

در تاريكى شب همه مشغول كاراند. عدّه اى هم نگهبانى مى دهند تا مبادا دشمن از راه برسد.کار به خوبی پیش می رود و سرانجام سه طرف اردگاه ‘خندق حفر می شود.

ادامه_دارد…

الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج