نذر فرج

            ❣﷽❣

قسمت۷۷

امام سوار بر اسب خويش در ميدان مى رزمد كه ناگهان، باران تير و سنگ و نيزه باريدن مى گيرد. 

نگاه كن! امام، تك و تنها در ميدان ايستاده است. به خدا، هيچ كس نمى تواند غربت اين لحظه را روايت كند. 

بيا، بيا تا ما به ياريش برويم. آن طرف خيمه ها، اشك ها، سوزها، زنان بى پناه، تشنگى! اين طرف باران سنگ و تير و نيزه! و مولاى تو در وسط ميدان، تنها ايستاده است. 

بر روى اسب، شمشير به دست، گاه نگاهى به خيمه ها مى كند، گاه نگاهى به مردم كوفه. اين مردم، ميزبانان او هستند، امّا اكنون مهمان نوازى به اوج خود رسيده است! 

سنگ باران، تير باران! 

تيرها بر بدن امام اصابت مى كند. تمام بدن امام از تير پر شده است.453 

واى، خدايا! چه مى بينم! سنگى به پيشانى امام اصابت مى كند و خون از پيشانى او جارى مى شود.454 

امام لحظه اى صبر مى كند، امّا دشمن امان نمى دهد و اين بار تيرى زهر آلود بر آن حضرت مى نشيند.455 

نمى دانم چه كسى اين تير را مى زند، امّا اين تير براى امام حسين(علیه السلام) از همه تيرها سخت تر است. صداى امام در دشت كربلا پيچيده است: “بسم الله و بالله و على ملّة رسول الله، من به رضاى خدا راضى هستم".456 

تو در اين كارزار چه مى بينى كه در ميان اين همه سختى ها، اين گونه با خداى خويش سخن مى گويى؟ 

تير به سختى در سينه امام فرو رفته است. چاره اى نيست بايد تير را بيرون بياورد. امام به زحمت، تير را بيرون مى آورد و خون مى جوشد.457 

امام خون ها را جمع مى كند و به سوى آسمان مى پاشد و مى گويد: “بار خدايا! همه اين بلاها در راه تو چيزى نيست".458 

فرشتگان همه در تعجّب اند. اين حسين(علیه السلام) كيست كه با خدا اين گونه سخن مى گويد. قطره اى از آن خون به زمين بر نمى گردد. آسمان سرخ مى شود. 

تاكنون هيچ كس آسمان را اين گونه نديده است. اين سرخى خون امام حسين(علیه السلام)است كه در آسمانِ غروب، مانده است.459 

امام بار ديگر خون در دست خود مى گيرد و اين بار صورت خود را با آن رنگين مى كند. آرى! امام مى خواهد به ديار خدا برود، پس چهره خود را خون آلود مى كند و مى فرمايد: “مى خواهم جدّم رسول خدا مرا در اين حالت ببيند".460

خونى كه از بدن امام رفته است، باعث ضعف او مى شود. دشمن فرصت را غنيمت مى شمارد و از هر طرف با شمشيرها مى آيند و هفتاد و دو ضربه شمشير بر بدن آن حضرت مى نشيند.461 

خداى من! امام از روى اسب با صورت به زير مى آيد، گويا عرش خدا بر روى زمين مى افتد. 

اكنون امام با صورت به روى خاك گرم كربلا مى افتد.462 

آرى! اين سجده آخر امام حسين(علیه السلام) است كه ركوعى ندارد. 

* * * 

صداى مناجات امام به گوش مى رسد: “در راه تو بر همه اين سختى ها صبر مى كنم".463 

امام حسين(علیه السلام) آينه صبر خداست. در اوج قلّه بلا ايستاده و شعار توحيد و خداپرستى سر مى دهد. 

خون امام درخت دين و خداپرستى را آبيارى مى كند. امام به ذكر خدا مشغول است. 

نگاه كن! ذو الجناح، اسب امام، چگونه يال خود را به خون امام رنگين مى كند و به سوى خيمه ها مى رود. همه اهل خيمه، صداىِ ذو الجناح را مى شنوند و از خيمه بيرون مى آيند. 

زينب(سلام الله علیها) در حالى كه بر سر و سينه مى زند به سوى قتلگاه مى دود. حسينش را در خاك و خون مى بيند در حالى كه دشمنان، دور او را محاصره كرده اند.464 

او فرياد مى زند: ” #واى_برادرم!".465

عمرسعد هم براى ديدن امام از راه مى رسد. زينب به او رو مى كند و با لحنى غمناك مى گويد: “واى بر تو! برادرم را مى كشند و تو نگاه مى كنى".466 

صداى زينب(سلام الله علیها) اشك عمرسعد را جارى مى كند، امّا او نمى تواند كارى كند و فقط گريه مى كند. ولى اين گريه چه فايده اى دارد.467 

عمرسعد رويش را از زينب(سلام الله علیها) برمى گرداند. زينب رو به سپاه كوفه مى كند: “آيا در ميان شما يك مسلمان نيست؟".468 

هيچ كس جواب زينب(سلام الله علیها) را نمى دهد. 

* * * 

همه هستى تو، عموى تو، تنهاى تنهاست. او ديگر هيچ يار و ياور ندارد. 

دشمنان همه صف كشيده اند تا جانش را بگيرند. 

عبدالله! اى پسر امام حسن(علیه السلام)! نگاه كن! عموى تو تنهاست! 

درست است كه تو يازده سال بيشتر ندارى، امّا بايد ياريش كنى. خوب نگاه كن! دشمنان عموى تو را محاصره كرده اند. 

صداى عمو به گوش مى رسد. تو به سوى عمو مى شتابى. و زينب به دنبال تو، صدايت می زند :"یادگار برادرم! برگرد!". 469

ادامه_دارد…

الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج