نذر فرج

            ❣﷽❣

قسمت۹۸

آرى! او جدّم على بن ابى طالب است. من فرزند فاطمه هستم. فرزند بزرگْ بانوى اسلام. من، پسر دختر پيامبر شمايم.587 

يزيد صداىِ گريه مردم را مى شنود. آنها با دقّت به سخنان امام سجّاد(علیه السلام) گوش مى دهند. 

مردم شام، به دروغ هاى معاويه و يزيد پى برده اند. آنها يك عمر حضرت على(علیه السلام) را لعن كرده اند و باور كرده بودند كه على(علیه السلام) نماز نمى خواند، امّا امروز مى فهمند اوّلين كسى كه به اسلام ايمان آورده حضرت على(علیه السلام) بوده است. او كسى بود كه همواره در راه اسلام شمشير مى زد. 

صداى گريه و ناله مردم بلند است. يزيد كه از ترس به خود مى لرزد در فكر اين است كه چه خاكى بر سر بريزد. او نگران است كه نكند مردم شورش كنند و او را بكشند.588 

هنوز تا موقع اذان وقت زيادى مانده است، امّا يزيد براى اينكه مانع سخنرانى امام شود دستور مى دهد كه مؤذّن اذان بگويد: 

ــ “الله أكبر، الله أكبر، أشهد انْ لا إله إلاّ الله". 

امام مى فرمايد: “تمام وجود من به يگانگى خدا گواهى مى دهد". 

ــ “أشهد أنّ محمّداً رسول الله". 

امام سجّاد(علیه السلام)، عمامه از سر خود برمى دارد و رو به مؤذن مى كند: “تو را به اين محمّدى كه نامش را برده اى قسمت مى دهم تا لحظه اى صبر كنى". 

سپس رو به يزيد مى كند و مى فرمايد: “اى يزيد! بگو بدانم اين پيامبر خدا كه نامش در اذان برده شد، جد توست يا جد من، اگر بگويى جد تو است كه دروغ گفته اى و كافر شده اى، امّا اگر بگويى كه جد من است، پس چرا فرزند او، حسين را كشتى و دختران او را اسير كردى؟". 

آن گاه اشك در چشمان امام سجّاد(علیه السلام) جمع مى شود. آرى! او به ياد مظلوميت پدر افتاده است: “اى مردم! در اين دنيا مردى را غير از من پيدا نمى كنيد كه رسول خدا جد او باشد، پس چرا يزيد پدرم حسين را شهيد كرد و ما را اسير نمود". 

يزيد كه مى بيند آبرويش رفته است برمى خيزد تا نماز را اقامه كند. امام به او رو مى كند و مى فرمايد: “اى يزيد! تو با اين جنايتى كه كردى، هنوز خود را مسلمان مى دانى! تو هنوز هم مى خواهى نماز بخوانى".589 

يزيد نماز را شروع مى كند و عدّه اى كه هنوز قلبشان در گمراهى است، به نماز مى ايستند. ولى مردم زيادى نيز، بدون خواندن نماز از مسجد خارج مى شوند. 

مردم شام از خواب بيدار شده اند. آنها وقتى به يكديگر مى رسند يزيد را لعنت مى كنند. آنها فهميده اند كه يزيد دين ندارد و بنى اُميه يك عمر آنها را فريب داده اند. 

اينك آنها مى دانند كه چرا امام حسين(علیه السلام) با يزيد بيعت نكرد. اگر او نيز، در مقابل يزيد سكوت مى كرد، ديگر اثرى از اسلام باقى نمى ماند. 

به يزيد خبر مى رسد كه شام در آستانه انفجارى بزرگ است.590 

مردم، دسته دسته كنار خرابه شام مى روند و از امام سجّاد(علیه السلام) و ديگر اسيران عذر خواهى مى كنند. 

مأموران حفاظتى خرابه، نمى توانند هجوم مردم را كنترل كنند. يزيد تصميم مى گيرد اسيران را از مردم دور كند. او به بهانه نامناسب بودن فضاى خرابه آنها را به قصر مى برد. 

مردم شام مى بينند كه اسيران را به سوى قصر مى برند تا آنها را در بهترين اتاق هاى قصر منزل دهند. اين حيله اى است تا ديگر كسى نتواند با اسيران تماس داشته باشد.591 

ناگهان صداى شيون و ناله از داخل قصر بلند مى شود؟ حالا ديگر چه خبر است؟ 

اين صداى هنده، زنِ يزيد، است. او وقتى به صورت هاى سوخته در آفتاب و لباس هاى پاره حضرت زينب(سلام الله علیها) و دختران رسول خدا نگاه مى كند، فرياد و ناله اش بلند مى شود. 

نگاه كن! خود يزيد به همسرش هنده مى گويد كه براى امام حسين(علیه السلام) گريه كند و ناله سر بدهد!592 

آيا شما از تصميم دوم يزيد با خبريد؟ او مى خواهد كارى كند كه مردم باورشان شود كه اين ابن زياد بوده كه حسين را كشته و او هرگز به اين كار راضى نبوده است. 

هنوز نامه يزيد در دست ابن زياد است كه به او فرمان قتل امام حسين(علیه السلام) را داده است، امّا اهل شام از آن بى خبراند و يزيد مى تواند واقعيت را تحريف كند. 

يزيد همواره در ميان مردم اين سخن را مى گويد: “خدا ابن زياد را لعنت كند! من به بيعت مردم عراق بدون كشتن حسين راضى بودم. خدا حسين را رحمت كند، اين ابن زياد بود كه او را كشت. اگر حسين نزد من مى آمد، او را به قصر خود مى بردم و به او در حكومت خود مقامى بزرگ مى دادم".593 

نگاه كن كه چگونه واقعيت را تحريف مى كنند! يزيد كه ديروز دستور قتل امام حسين(علیه السلام) را داده بود، اكنون خود را فدايى حسين معرّفى مى كند. او تصميم گرفته است تا براى امام حسين(علیه السلام) مجلس عزايى بر پا كند و به همين مناسبت سه روز در قصر يزيد عزا اعلام مى شود.594 

ادامه_دارد…

الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج