نذر فرج

❣﷽❣

قسمت۴۵

او ديده است كه پيامبر چقدر به حسين عشق ع میورزيد و چقدر در مورد او به مردم توصيه مى كرد. 

اكنون پس از سال ها، آن هم در دل شب هشتم، اَنس بار ديگر مولايش حسين(علیه السلام) را مى بيند. تمام خاطره ها زنده مى شود. بوى مدينه در فضا مى پيچد. انس نزد امام مى رود و با او بيعت مى كند كه تا آخرين قطره خون خود در راه امام جهاد كند.234 

آرى! چنين است كه مدينه به عاشورا متصل مى شود. اَنس كه در ركاب پيامبر شمشير زده، آمده است تا در كربلا هم شمشير بزند. اگر در ركاب پيامبر شهادت نصيبش نشد، اكنون در ركاب فرزندش مى تواند شهد شهادت بنوشد.235 

* * * 

آنجا را نگاه كن!  

دو اسب سوار با شتاب به سوى ما مى آيند. خدايا! آنها كيستند؟ نكند دشمن باشند و قصد حمله داشته باشند؟ 

ــ ما آمده ايم امام حسين(علیه السلام) را يارى كنيم. 

ــ شما كيستيد؟ 

ــ منم نُعمان اَزْدى، آن هم برادرم است. 

ــ خوش آمديد. 

آنها به سوى خيمه امام مى روند تا با او بيعت كنند. آيا آنها را مى شناسى؟ آنها كسانى هستند كه در جنگ صفيّن در ركاب حضرت على(علیه السلام) شمشير زده اند. 

فرداى آن شب نزد نعمان و برادرش مى روم و مى گويم: 

ــ ديشب از كدام راه به اردوگاه امام آمديد؟ مگر همه راه ها بسته نيست؟ 

ــ راست مى گويى، همه راه ها بسته شده است، امّا ما با يك نقشه توانستيم خود را به اين جا برسانيم. 

ــ چه نقشه اى؟ 

ــ ما ابتدا خود را به اردوگاه ابن زياد رسانديم و همراه سپاهيان او به كربلا آمديم و سپس در دل شب خود را به اردوگاه حق رسانديم.236

لحظه به لحظه بر نيروهاى عمرسعد افزوده مى شود. صداى شادى و قهقهه سپاه كوفه به آسمان مى رسد. 

همه راه ها بسته شده است. ديگر كسى نمى تواند براى يارى امام حسين(علیه السلام) به سوى كربلا بيايد. مگر افراد انگشت شمارى كه بتوانند از حلقه محاصره عبور كنند. 

امام حسين(علیه السلام) بايد حجّت را بر همه تمام كند. به همين جهت، پيكى را براى عمرسعد مى فرستد و از او مى خواهد كه با هم گفت وگويى داشته باشند. 

عمرسعد به اميد آنكه شايد امام حسين(علیه السلام) با يزيد بيعت كند با اين پيشنهاد موافقت مى كند. قرار مى شود هنگامى كه هوا تاريك شد، اين ملاقات صورت گيرد.237 

حتماً مى دانى كه عمرسعد از روز اوّل هم كه به كربلا آمد، جنگ را به بهانه هاى مختلفى عقب مى انداخت. او مى خواست نيروهاى زيادى جمع شود و با افزايش نيروها و سخت شدن شرايط، امام حسين(علیه السلام) را تحت فشار قرار دهد تا شايد او بيعت با يزيد را قبول كند. 

در اين صورت، علاوه بر اينكه خون امام حسين(علیه السلام) به گردن او نيست، به حكومت رى هم رسيده است. او مى داند كه كشتن امام حسين(علیه السلام) مساوى با آتش جهنّم است، و روايت هاى زيادى را در مقام و عظمت امام حسين(علیه السلام) خوانده است، امّا عشق حكومت رى او را به اين بيابان كشانده است. 

فرماندهان سپاه بارها از عمرسعد خواسته اند تا دستور حمله را صادر كند، امّا او به آنها گفته است: “ما بايد صبر كنيم تا نيروهاى كمكى و تازه نفس از راه برسند".  

به راستى آيا ممكن است كه عمرسعد پس از ملاقات امام، از تصميم خود برگردد و عشق حكومت رى را از سر خود بيرون كند؟ 

* * * 

امشب، شب نهم محرّم (شب تاسوعا) است و شب از نيمه گذشته است. 

امام حسين(علیه السلام) با عبّاس و على اكبر و هجده تن ديگر از يارانش، به محلّ ملاقات مى روند. عمرسعد نيز، با پسرش حَفْص و عدّه اى از فرماندهان خود مى آيند. محلّ ملاقات، نقطه اى در ميان اردوگاه دو سپاه است. دو طرف مذاكره كننده، به هم نزديك مى شوند.  

امام حسين(علیه السلام) دستور مى دهد تا يارانش بمانند و همراه با عبّاس و على اكبرجلو مى رود.238 

عمرسعد هم دستور مى دهد كه فرماندهان و نگهبانان بمانند و همراه با پسر و غلامش پيش مى آيد. 

مذاكره در ظاهر كاملاً مخفيانه است. تو همين جا بمان، من جلو مى روم ببينم چه مى گويند و چه مى شنوند. 

امام مى فرمايد: “اى عمرسعد، مى خواهى با من بجنگى؟ تو كه مى دانى من فرزند رسول خدا(صلى الله عليه وآله) هستم. از اين مردم جدا شو و به سوى من بيا تا رستگار شوى".239 

جانم به فدايت اى حسين (علیه السلام)! 

با اينكه عمرسعد آب را بر روى كودكان تو بسته و صداى گريه و عطش آنها دشت كربلا را فرا گرفته است، باز هم او را به سوى خود دعوت مى كنى تا رستگار شود. 

دل تو آن قدر دريايى است كه براى دشمن خود نيز، جز خوبى نمى خواهى. 

دل تو به حال دشمن هم مى سوزد. كجاى دنيا مى توان مهربان تر از تو پيدا كرد. 

 عمرسعد حيران مى شود و نمى داند چه جوابى بدهد. او هرگز انتظار شنيدن اين كلام را از امام حسين(علیه السلام) نداشت. 

ادامه_دارد…..

الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج