نذر فرج

            ❣﷽❣

قسمت۹۳

امام جواب مى دهد: “اى يزيد، قبل از اينكه تو به دنيا بيايى، پدران من يا پيامبر بودند يا امير! مگر نشنيده اى كه جد من، على بن ابى طالب در جنگ بَدْر و اُحُد پرچمدار اسلام بود، امّا پدر و جد تو پرچمدار كفر بودند!".572 

يزيد از سخن امام سجاد(علیه السلام) آشفته مى شود و فرياد مى زند: “گردنش را بزنيد".573 

ناگهان صداى زينب در فضا مى پيچد: “از كسى كه مادربزرگش، جگرِ حمزه سيدالشهدا را جويده است، بيش از اين نمى توان انتظار داشت".574 

مجلس، سراسر سكوت است و اين صداىِ على(علیه السلام) است كه از حلقوم زينب(سلام الله علیها) مى خروشد: 

آيا اكنون كه ما اسير تو هستيم خيال مى كنى كه خدا تو را عزيز و ما را خوار نموده است؟ تو آرزو مى كنى كه پدرانت مى بودند تا ببينند چگونه حسين را كشته اى. 

تو چگونه خون خاندان پيامبر را ريختى و حرمت ناموس او را نگه نداشتى و دختران او را به اسيرى آوردى؟ بدان كه روزگار مرا به سخن گفتن با تو وادار كرد وگرنه من تو را ناچيزتر از آن مى دانم كه با تو سخن بگويم. 

اى يزيد! هر كارى مى خواهى بكن، و هر كوششى كه دارى به كار بگير، امّا بدان كه هرگز نمى توانى ياد ما را از دل ها بيرون ببرى. 

تو هرگز به جلال و بزرگى ما نمى توانى برسى.575 

شهيدانِ ما نمرده اند، بلكه آنها زنده اند و در نزد خداى خويش، روزى مى خورند. 

اى يزيد! خيال نكن كه مى توانى نام و يادِ ما را از بين ببرى! بدان كه ياد ما هميشه زنده خواهد بود.576 

يزيد همچون مارى زخمى به گوشه اى مى خزد. سخنان زينب(سلام الله علیها) او را در مقابل ميهمانانش حقير كرده است. او ديگر نمى تواند سخن بگويد. 

آرى! بار ديگر زينب (سلام الله علیها)افتخار آفريد. او پاسدار حقيقت است و پيام رسان خون برادر. 

همه مهمانان يزيد از ديدن اين صحنه ها حيران شده اند. يزيد ديگر هيچ كارى نمى تواند بكند، او ديگر كشتن امام سجّاد(علیه السلام) را به صلاح خود نمى بيند و دستور مى دهد تا مهمانان بروند و غُل و زنجير از اسيران باز كنند و آنها را به زندان ببرند.577 

كاش يزيد اسيران را به زندان مى برد. حتماً تعجّب مى كنى! 

آخر تو خبر ندارى كه يزيد، اسيران را در خرابه اى برده است. در اين خرابه كه كنار قصر يزيد است، روزها آفتاب مى تابد و صورت ها را مى سوزاند و شب ها سياهى و تاريكى هجوم مى آورد و بچّه ها را مى ترساند. نه فرشى، نه رو اندازى، نه لباسى و نه چراغى… 

سربازان شب و روز در اطراف خرابه نگهبانى مى دهند. مردم شام براى ديدن اسيران مى آيند و به آنها زخم زبان مى زنند.578 

هنوز بسيارى از مردم اين اسيران را نمى شناسند. خدايا! چه وقت حقيقت را خواهند فهميد؟ شب ها و روزها مى گذرد و كودكان همچنان بى قرارى مى كنند. خدايا، كى از اين خرابه بيرون خواهيم آمد؟

او مى دود و پاى امام سجّاد(علیه السلام) را بر صورت خود مى گذارد و مى گويد: “آيا خدا توبه مرا مى پذيرد؟ من يك عمر قرآن خواندم، ولى قرآن را نفهميدم".562 

آرى! بنى اُميّه مردم را از فهم قرآن دور نگه مى داشتند. چرا كه هر كس قرآن را خوب بفهمد شيعه اهل بيت(عليهم السلام) مى شود. 

امام سجّاد(علیه السلام) به او نگاهى مى كند و مى فرمايد: “آرى، خدا توبه تو را قبول مى كند و تو با ما هستى".563 

پيرمرد از صميم قلب، توبه مى كند. او از اينكه امام زمان خويش را شناخته، خوشحال است. او اكنون كنار امام سجّاد(علیه السلام)، احساس خوشبختى مى كند. 

پير مرد فرياد مى زند: “اى مردم! من از يزيد بيزارم. او دشمن خداست كه خاندان پيامبر را كشته است. اى مردم! بيدار شويد!". 

مردم همه به اين منظره نگاه مى كنند. ناگهان همه وجدان ها بيدار شده و دروغ يزيد آشكار شود. 

خبر به يزيد مى رسد. دستور مى دهد فوراً گردن او را بزنند، تا ديگر كسى جرأت نكند به بنى اُميّه دشنام بدهد. پيرمرد هنوز با مردم سخن مى گويد و مى خواهد آنها را از خواب غفلت بيدار كند، امّا پس از لحظاتى، سربازان با شمشيرهايشان از راه مى رسند و سر پيرمرد را براى يزيد مى برند. 

مردم مات و مبهوت به اين صحنه نگاه مى كنند. اوّلين جرقه هاى بيدارى در مردم شام زده شده است. يزيد، ديگر، ماندن اسيران را در بيرون از قصر صلاح نمى بيند و دستور مى دهد تا اسيران را وارد قصر كنند. 

اين صداى قرآن از كجا مى آيد؟ 

يكى از قاريان شام قرآن مى خواند، او به آيه 9 سوره “كهف” مى رسد:  

( أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَـبَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كَانُواْ مِنْ ءَايَـتِنَا عَجَبًا ); 

آيا گمان مى كنيد كه زنده شدن اصحاب كهف، چيز عجيبى است؟ 

ناگهان صدايى به گوش مى رسد، خداى من! اين صدا چقدر شبيه صداى مولايم حسين است! 

همه تعجّب كرده اند، آرى، اين سر امام حسين(علیه السلام) است كه به اذن خدا اين چنين سخن مى گويد: “ريختنِ خون من، از قصه اصحاب كهف عجيب تر است!".564 

ادامه_دارد…