نذر فرج

            ❣﷽❣

قسمت۹۴

اين جا قصر يزيد است و او اكنون بر تخت خود نشسته و بزرگان شام را دعوت كرده است تا شاهد جشن پيروزى او باشند. 

سربازان، سر امام حسين(علیه السلام) را داخل قصر مى برند. يزيد دستور مى دهد سر را داخل طشتى از طلا بگذراند، و در مقابل او قرار دهند. 

همه در حال نوشيدن شراب هستند و يزيد نيز، مشغول بازى شطرنج است.565 

نوازندگان مى نوازند و رقّاصان مى رقصند. مجلس جشن است و يزيد با چوب بر لب و دندان امام حسين(علیه السلام) مى زند و خنده مستانه مى كند و شعر مى خواند:  

لَعِبَت هاشم بالملك فلا***خبرٌ جاءَ و لا وحيٌ نَزَل… 

بنى هاشم با حكومت بازى كردند، نه خبرى از آسمان آمده است و نه قرآنى، نازل شده است. كاش پدرانم كه در جنگ بَدْر كشته شدند، زنده بودند و امروز را مى ديدند. كاش آنها بودند و به من مى گفتند: “اى يزيد، دست مريزاد!". آرى! من سرانجام، انتقام خون پدران خود را گرفتم!566 

همگان از سخن يزيد حيران مى شوند كه او چگونه كفر خود را آشكار نموده است. در جنگ بدر بزرگان بنى اُميّه با شمشير حضرت على(علیه السلام)، به هلاكت رسيده بودند و از آن روز بنى اُميّه كينه بنى هاشم را به دل گرفتند. 

آنها همواره در پى فرصتى براى انتقام بودند و بدين گونه اين كينه و كينه توزى به فرزندان آنها نيز، به ارث رسيد، امّا مگر شمشير حضرت على(علیه السلام) چيزى غير از شمشير اسلام بود؟ مگر بنى اُميّه نيامده بودند تا پيامبر را بكشند؟ مگر ابوسُفيان در جنگ اُحُد قسم نخورده بود كه خون پيامبر را بريزد؟  

حضرت على(علیه السلام) براى دفاع از اسلام، آن كافران را نابود كرد. مگر يزيد ادّعاى مسلمانى نمى كند، پس چگونه است كه هنوز پدران كافر خود را مى ستايد؟ 

چگونه است كه مى خواهد انتقام خون كافران را بگيرد؟ اكنون معلوم مى شود كه چرا امام حسين(علیه السلام) هرگز حاضر نشد با يزيد بيعت كند. آن روز كسى از كفر يزيد خبر نداشت، امّا امروز همه متوجه شده اند كه اكنون كسى خليفه مسلمانان است كه حتّى قرآن را هم قبول ندارد.

به هر حال، يزيد سرمست پيروزى خود است. او مى خندد و فرياد شادى برمى آورد. 

ناگهان فريادى بلند مى شود: “اى يزيد! واى بر تو! چوب بر لب و دندان حسين مى زنى؟ من با چشم خود ديدم كه پيامبر اين لب و دندان را مى بوسيد". 

او ابو بَرْزَه است. همه او را مى شناسند او يكى از ياران پيامبر است.567 

يزيد به غضب مى آيد و دستور مى دهد تا او را از قصر بيرون اندازند. 

* * * 

يزيد اجازه ورود كاروان اسيران را مى دهد. درِ قصر باز مى شود و امام سجّاد(علیه السلام) و ديگر اسيران در حالى كه با طناب به يكديگر بسته شده اند، وارد قصر مى شوند. 

دست همه اسيران به گردن هاى آنها بسته شده است.568 

آنها را مقابل يزيد مى آورند. نگاه كن! هنوز غُلّ و زنجير بر گردن امام سجّاد(علیه السلام) است، گويى از كوفه تا شام، غُلّ و زنجير از امام جدا نشده است. 

اسيران را در مقابل يزيد نگه مى دارند تا اهل مجلس آنها را ببينند. يكى از افراد مجلس، دختر امام حسين(علیه السلام) را مى بيند و از زيبايى او تعجّب مى كند. با خود مى گويد خوب است قبل از ديگران، اين دختر را براى كنيزى از يزيد بگيرم. 

او به يزيد رو مى كند و مى گويد: “اى يزيد، من آن دختر را براى كنيزى مى خواهم". 

فاطمه، دختر امام حسين(علیه السلام)، در حالى كه مى لرزد، عمّه اش، زينب را صدا مى زند و مى گويد: “عمّه جان! آيا يتيمى، مرا بس نيست كه امروز كنيز اين نامرد بشوم".569 

زينب رو به آن مرد شامى مى كند و مى گويد: “واى بر تو، مگر نمى دانى اين دختر رسول خداست؟". 

مرد شامى با تعجّب به يزيد نگاه مى كند. آيا يزيد دختران پيامبر را به اسيرى آورده است؟ او فرياد مى زند: “اى يزيد، لعنت خدا بر تو! تو دختران پيامبر را به اسيرى آورده اى؟ به خدا قسم من خيال مى كردم كه اينها، اسيران كشور روم هستند". 

يزيد بسيار عصبانى مى شود. او دستور مى دهد تا اين مرد را هر چه سريع تر به جرم جسارت به مقام خلافت، اعدام نمايند.570 

يزيد از بيدارى مردم مى ترسد و تلاش مى كند تا هرگونه جرقه بيدارى را بلافاصله خاموش كند. 

او بر تخت خود تكيه داده است و جامِ شرابى به دست دارد. سر امام حسين(علیه السلام)مقابل اوست و اسيران همه در مقابل او ايستاده اند. 

امام سجّاد(علیه السلام) نگاهى به يزيد مى كند و مى فرمايد: “اى يزيد! اگر رسول خدا ما را در اين حالت ببيند با تو چه خواهد گفت؟".571

ادامه_دارد…

الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج