نذر فرج

            ❣﷽❣

قسمت۱۰۱

همه مردم سراسيمه مى دوند. داغ حسين(علیه السلام) براى آنها تازه شده است. غوغايى برپا مى شود. بَشير مى خواهد به سوى امام سجّاد(علیه السلام)برگردد، امّا مى بيند همه راه ها بسته شده و ازدحام جمعيّت است. بنابراين از اسب پياده مى شود و پياده به سوى خيمه امام سجّاد(علیه السلام)مى رود. 

چه قيامتى برپا شده است! بَشير وارد خيمه امام سجّاد(علیه السلام) مى شود. امام را مى بيند در حالى كه اشك مى ريزد و دستمالى در دست دارد و اشك چشم خود را پاك مى كند. 

مردم به خدمت او مى رسند و به او تسليت مى گويند. صداى گريه و ناله از هر سو بلند است.608 

امام مى خواهد براى مردم سخن بگويد. همه مردم ساكت مى شوند. پايان اين سفر رسيده است، پس بايد چكيده و خلاصه اين سفر براى تاريخ ثبت شود: “من خدا را به خاطر سختى هاى بزرگ و مصيبت هاى دردناك و بلاهاى سخت شكر و سپاس مى گويم".609 

مردم مدينه متعجب اند. به راستى، اين كيست كه اين چنين سخن مى گويد؟ 

او با چشم خود شهادت پدر، برادران، عموها و… را ديده است. او به سفر اسارت رفته است و آب دهان انداختن اهل شام به سوى خواهرانش را ديده است، امّا چگونه است كه باز خدا را شكر مى كند؟ 

آرى! تاريخ مى داند كه امام خدا را شكر مى كند. زيرا اين كاروان پيش از بازگشت به مدينه توانسته است اسلام را در سرزمين شام زنده كند. 

آرى! اين كاروان ابتدا به كربلا رفت و خون هاى زيادى را در راه دين نثار كرد. سپس با وجود رنج ها و سختى ها رهسپار شام شد تا دين پيامبر را از مرگ حتمى نجات دهد. 

آيا نبايد خدا را شكر كرد كه اسلام نجات پيدا كرده است؟  

دينى كه پيامبر براى آن، بسيار خونِ دل خورده بود، بار ديگر زنده شد. 

خون حسين(علیه السلام)، تا روز قيامت درخت اسلام را آبيارى مى كند. 

يزيد به خاطر كينه اى كه از پيامبر و خاندان او به دل داشت، مى خواست اسلام را ريشه كن كند. او قصد داشت به عنوان خليفه مسلمانان، ضربه هاى هولناكى را به اسلام بزند و اين امام حسين(علیه السلام) بود كه با قيام خود اسلام را نجات داد.  

آرى! تا زمانى كه صداى اذان از گلدسته ها بلند است، امام حسين(علیه السلام) پيروز است.  

گوش كن! اكنون امام سجاد(علیه السلام) آخرين سخنان خود را بيان مى فرمايد:  

اى مردم! پدرم، امام حسين(علیه السلام) را شهيد كردند. خاندان او را به اسارت گرفته و سر او را به نيزه كردند و به شهرهاى مختلف بردند. 

كدام دل مى تواند بعد از شهادت او شادى كند. هفت آسمان در عزاى او گريستند. 

همه فرشتگان خداوند و همه ذرّات دنيا بر او گريه كردند. ما را به گونه اى به اسارت بردند كه گويى ما فرزندان قوم كافريم! 

شما به ياد داريد كه پيامبر چقدر سفارش ما را به امّت خود مى نمود و از آنها مى خواست كه به ما محبّت كنند. به خدا قسم، اگر پيامبر به جاى آن سفارش ها، از امّت خود مى خواست كه با فرزندان او بجنگند، امّت او بيش از اين نمى توانستند در حق ما ظلم كنند. 

اين چه مصيبت بزرگ و جان سوزى بود كه امّتى مسلمان بر خاندان پيامبرشان روا داشتند؟ ما اين مصيبت ها را به پيشگاه خدا عرضه مى كنيم كه او روزى انتقام ما را خواهد گرفت.610

سخن امام به پايان مى رسد و پيام مهم او براى هميشه در تاريخ مى ماند. مردم مدينه به ياد دارند كه پيامبر چقدر نسبت به فرزندانش سفارش مى كرد. آنها فراموش نكرده اند كه پيامبر همواره از مردم مى خواست تا به فرزندان او عشق بورزند.  

به راستى، امّت اسلام بعد از رسول خدا با فرزندان او چگونه رفتار كردند؟ 

آخرين سخن امام نيز، اشاره به روزى دارد كه انتقام گيرنده خون امام حسين(علیه السلام)خواهد آمد. 

آرى! او روزى خواهد آمد. بياييد من و شما هم براى آمدنش دعا كنيم. 

 * پایان *

  نویسنده : دکتر مهدی خدامیان

الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج